نشستیم با هم « به همین سادگی » رو دیدیم. با اینکه آخر کار، راضی بودم از دیدنش ولی باید اعتراف کنم اول فیلم، توانایی همراه کردن مخاطب با فیلم رو نداره.یه جورایی اولای فیلم حوصله آدم سر می‌ره. به نظرم کارگردان دیر وارد داستان می‌شه.
به همین خاطر فکر می‌کردم خانومم که مثل من خوره فیلم نیست، دیگه حوصله دیدن فیلم رو نداره و حواسش جای دیگه‌ست.تا اینکه فیلم تموم شد و خانومم اظهار نظری کرد که فهمیدم بر خلاف تصورم، حواسش حسابی جمع فیلم بوده. البته اظهار نظرش یه با طعنه و کنایه همراه بود.
گفت: « حالا فهمیدی چقدر زن‌ها حساسند؟ »
در حالی که من بیشتر از همه پسرهایی که می‌شناختم این موضوع رو فهمیده بودم.
۳ نظر:
هنوز فیلم را ندیدم. اما یقین دارم مردها هم حساس هستند، حتی اگر به روی خودشون هم نیارند...
یه پیشنهاد: به جای خانومم بگید همسرم. این "خانومم" یه جور زمختی بدی داره. مخصوصا وقتی از دهان کسی بیرون بیاد که می خواهد فیلمنامه بنویسه و اینا!
باشه؟
به ناشناس : به قول اصفهانی‌های عزیز "باشِد".
ارسال یک نظر