۱۳۸۷ دی ۲۱, شنبه

حسرت ها

حسرت می خورم به کسایی که تو کارشون خیلی موفق هستند. حسرت میخورم به کسایی کارشونو دوست دارند، عاشق کارشون هستند. اینا رو گفتم چون دارم کاری رو قبول می‌کنم که دوستش ندارم؛ حداقل فعلا. حسرت می‌خورم به... ول کن؛ بخوام بگم زیاد می‌شه. باید یه ستون حسرت‌ها گوشه‌ی وبلاگم باز کنم. هرچند این جوری مجبور می‌شم تمام ضعف‌ها و کمبودهام رو توش لو بدم.

هیچ نظری موجود نیست: